炮弹轰毁了家园，
                                      你甚至来不及背上行囊，
                                      却抱起了心爱的狗狗，
                                      带牠一起去流亡，
                                      因为牠也是生灵也是家人，
                                      怎能让牠丧生战场。

                                     丈夫拿起枪留守抵抗，
                                     狗狗成了你唯一的依傍，
                                     从前你给牠一个家，
                                     在那美丽的第聂伯河旁；
                                     今天牠给你一个家，
                                     在颠沛流离的路上。
                                                   
                                     从此你们相依为命，
                                     只为了那活下去的企望。
                                     你们含着同样悲戚彷徨的目光，
                                     茫然地望着前方。
                                     前方是他乡，
                                     可有你们一口粮一扇窗？
                                                  
                                     时代的一粒灰尘落在你们头上，
                                     就是山一样碾压的力量，
                                     一切的美好在瞬间粉碎，
                                     只因为大人物们的玩火游戏。
                                     狗狗不懂人世的险恶，
                                     牠们的世界没有战争狂。

                                     流亡的路也许很长很长，
                                     何时才能返回那可爱的故乡？
                                     那个人还在守望，
                                     不论是在村庄还是在坟岗……

战争与狗，战争与人！

流亡的路也许很长很长，
何时才能返回那可爱的故乡？

一帧照片，战争之殇，